UPDATE 33 WEKEN ZWANGER

33 weken zwanger van mijn meisje

YEAH.. ook weer die 33 weken gehaald!!!

Hoe gaat het met jou?

Zo groot als een ananas.. zo zwaar als een poppenwagen.

Je zintuigen beginnen steeds beter te werken en ontwikkelen zich nog vollop. Je zal mijn stem duidelijker horen en die van andere om mij heen (oh meisje.. soms zal je dan misschien je oren wel dicht wilen doen) Je krijgt het steeds krapper in mijn buik.. dat merk ik dan ook echt aan de veranderingen van bewegen.. de wand tussen ons wordt steeds dunner.

Ik weet niet wat je doet daar.. dansen.. koprollen.. een feestje bouwen.. kickboksen..

Ik vind het allemaal niet erg alleen maar super fijn dat je nog zoveel beweegt en ik nog zo erg daar van kan genieten.

Hoe gaat het met mij?

Ik heb vooral rustig aan gedaan deze week.. rustig aan doen voor mij is 1 middagje foto´s schieten met mijn moeder, een zwangerschapscursusje, mijn diploma nog eigenwijs proberen te halen, een 2D, 3D, 4D echo laten maken, een middag avond naar mijn opa en oma in Lelystad en dan vandaag een controle-ziekenhuis-dagje.

Valt best mee toch ?!!

Via mijn vader kreeg ik de kans om een 2D, 3D, 4D echo te laten maken in Almere.

Hoewel ik niet heel enthousiast erover was dacht ik dit moet zo zijn.. ik was ook stiekem wel heel benieuwd of ik haar dan toch zo zou kunnen zien.. of er een mooi beeld uit zou komen.

Maar wauw wat een ervaring.. wat een technologie, dat dit kan. Je 2 handjes, 10 vingertjes. 2 voetjes en 10 teentjes. Je lieve mondje, je oogjes, zo kwetsbaar.. Ik denk wel dat ik zowel je vader als mezelf in je herken. Dat had ik niet verwacht, zn mooi beeld. Ik kan er uren naar kijken. Jij bent dus dat mensje wat ik dag en nacht voel bewegen.. wat daar al 33 weken opgeborgen zit. Sorry meiden, jongens.. ik geniet nog steeds elk moment van alles wat mijn zwangerschap betreft. En kan er niet over uit hoe bijzonder ik deze periode uit mijn leven vind.

De echo trouwens.. vind ik overigs iets kwetsbaars.. vind ik echt iets voor mezelf en mensen dicht om mij heen.

Ik ben gewoon verliefd.. op mijn eigen meisje, mijn babygirl.

Ik voel en lijk wel een waggelend eendje.. kan best schattig zijn toch..

Na 2 galsteen aanvallen begin de week heb ik heel stom dat niet laten weten aan het ziekenhuis. Ik vind het enorm belangrijk om nog een extra diploma te hebben. Voor dat mijn meisje er is. Dinsdag nog alles op alles gezet.. en wachten op de uitslag. Hele last van mijn schouders.. niets meer wat heel belangrijk is.. JA mijn meisje.

Als ik nog aan het werk zou zijn of op school zou zitten, dan zou ik vanaf volgende week met verlof gaan. Nu ben ik al heel wat weken thuis maar voelde nog niet echt als vervroegd verlof.. nu na mijn examen kan het beginnen. Ik wil nog wel wat dingen plannen en doen.. zoals mijn buik gipsen, fotoshoot, bellypaint.. wie heeft er nog tips wat ik echt zou moeten doen ?

We kunnen deze week weer (eindelijk) positief afsluiten.. ze is en blijft een kleine meid maar wel stijgend in een lijn. Ik geloofde erin. Het is wel fijn om weer na wat baalweken en blije arts tegenover me te hebben zitten en die ook nog niet van plan is mij te laten bevallen.

We gaan ook voor die week 34 !!