UPDATE 32 WEKEN ZWANGER, IN HET ZIEKENHUIS

32 weken zwanger van mijn meisje & opgenomen in het ziekenhuis

Hoe gaat het met jou?

Je bent zo groot als een courgette.. zo zwaar als een volwassen cavia. (Ik ben nog altijd verbaasd over die benamingen)

Het wordt steeds kleiner voor je in mijn baarmoeder. Je ligt al een aantal weken ingedaald, je ruggetje aan de linkerkant en je beentjes aan de rechterkant. Je zal (en moet ook echt) nog vooral veel in gewicht groeien.

Ondanks mijn niet zo goeie week, deed jij alles nog super goed. Je hartslag was op elke CTG helemaal goed. (CTG wordt tijdens je zwangerschap gemaakt om de conditie van je kindje in de gaten te houden, het registreert de hartslag van die kleine en de weeën activiteit van de baarmoeder)

Hoe gaat het met mij?

Hoe zou het moeten gaan beter gezegd?

Ik zou wat meer last kunnen hebben van kortademigheid.. ja.. zeker.. En ik zou meer last kunnen krijgen van harde buiken. Oefen weeën die me voorbereiden op de bevalling.

Dinsdag had ik een shop dagje voor die kamer iets op te knappen.. had was best warm en benauwd buiten, ik reageerde daar al niet helemaal zo lekker op. Eenmaal thuis, avond gegeten.. bij de laatste paar happen raakte ik totaal in paniek.. Ik leek wel geen lucht te krijgen en had last van enorme pijn boven in mijn buik. Het hield echt wel een tijd aan en wist niet meer waar ik het zoeken moest.. ijsberen door het hele huis.. heen en weer lopen, buiten lopen, het leken wel weeën (daar waren mijn ouders ook wel bang voor) Na even te twijfelen maar niet meer uit te houden van de pijn heb ik het ziekenhuis gebeld.. ik zou terug gebeld worden over 15 minuten.. 3 kwartier later heb ik terug gebeld.. iemand moest echt wat doen voor me. Pap rijden, mam achterin en ik met pijn in de auto.

Bij het ziekenhuis aangekomen.. aan de CTG.. kijken of het weeën waren.. uren lang daar gelegen van de pijn.. hartslag van die kleine ging goed, het was niet te zien dat ik harde buiken had. Na uren toch maar een echo van die kleine en een inwendige echo om te kijken of ik ontsluiting had. NEE.. oke.. gelukkig maar wat is dan deze mega pijn. (voor mijn zwangerschap heb ik dagelijks pijnaanvallen gehad maar dit voelde toch echt een stuk heftiger) Omdat ik het zo benauwd had, kon ik amper nog praten.. mijn stem was weg.. Tussendoor leek ik weg te vallen.. ineens binnen 5 minuten ging ik van mij beroerd voelen naar goed voelen.. het was 00:30 en ik dacht ik wil lekker naar huis. Thuis gaan slapen.. maar toen werd ik wakker met andere klachten.. overgeven.. zweten.. ik hield niets meer binnen, geen water niets.. urine was bruin en ik voelde me niet goed. Koorts.. In de middag dacht ik ik wil toch echt dat ze mijn urine en bloed gaan testen.. alleen dat.. met dat idee reden mijn vader en ik opnieuw naar het ziekenhuis.. niet met het idee dat ik daar zou worden opgenomen.. Weer aan de CTG en onderzoeken startten.. Geen andere klachten, dacht ik.. ik had overal jeuk vooral op mijn handen en voeten.. Ik wist niet dat dat gevaarlijk zou kunnen zijn.. Maar meiden MELD DIT !! helemaal met een kleintje in je buik. Daarom wil ik dit delen want ik had nietsvermoedend gewoon jeuk. Onderzoek afwachten.. Jahoor.. we willen je opnemen..

Mijn lieve vriendin, mama en zusje zaten om mij heen. Ze gingen wel spullen halen, werd gebracht naar een aparte kamer. Dan vraag je jezelf echt af waar je dit aan te danken hebt en wat er is, of je kleintje dit aankan.

De volgende dag moest ik meer onderzoeken krijgen.. ik hield gelukkig 3 beschuitjes binnen. De volgende dag bloedprikken en een echo van mijn lever (mijn leverwaarde waren aan de hoge kant) De hele dag nuchter als zwangere.. ook geen goed idee. Ik zou hier voorlopig nog wel blijven. Uren naar die muren staren, me echt alleen voelen. En alleen maar hopen dat dit goed gaat, vooral met mijn babygirl. Die pijn nam ik maar voor lief.

De uitslag.. ik heb galstenen.. dat was overduidelijk te zien op de echo. Dit heeft mij die dinsdag avond zoveel pijn gegeven.. een galsteen aanval.. Ze zouden dit door middel van je galblaas te verwijderen operatief kunnen verhelpen.. MAAR niet als je zwanger bent.. Maar dit verklaarde de pijn. Een operatie komt wel na mijn zwangerschap. 

Hierbij kwamen mijn andere klachten.. waar voornamelijk die jeuk belangrijk is voor te melden.

Ik heb.. Zwangerschapscholestase..

(Zwangerschapscholestase, heeft met je galzuren te maken. Galstuwing onstaat door een te traag vervoer van de gal. De substantie stroomt niet goed door en hoopt zich po in de lever waardoor deze (tijdelijk) kan beschadigen. In het ergste geval kunnen de galzuren in je bloed terechtkomen.

Kenmerken:

- Jeuk in handpalmen en voeten

- Een gelige huid

- Donkere urine

- Bleke, klekleurige ontlasting

- Onprettig gevoel rechts in je ribben

Gevolgen voor de baby..

Door zwangerschapscholestase zijn er risico´s voor de baby. De galzuren komen via de placenta bij de baby, en deze stoffen zijn waarschijnlijk schadelijk voor de baby. Kinderen kunnen te vroeg geboren worden en een grotere kans op complicaties. Ook is er een verhoogde kans op een doodgeboren baby, zeker in een situatie van een sterk verhoogde galzuren. Het vermoeden bestaat dat de galzuren zich hechten aan de spieren van je kindje, waaronder de hartspier.

Vanaf nu wordt de activiteit van mijn baby goed in de gaten gehouden via de CTG.

Wanneer je een galzuurwaarde hebt van 40 plus word je ingeleid bij 37 weken.

Mijn waarde zijn gelukkig rond de 18.. (dit kan snel stijgen) wel zou ik als die kleine meid niet zelf komt voor die 40 weken.. in worden geleid.. ik mag niet meer over die 40 weken heen. Ik heb nu medicijnen voor het verminderen van de jeuk en de kans om die waarde omhoog te laten stijgen te verkleinen.

Ik hoop dat ik het heb kunnen uitleggen en ook voor de zwangere dames.. Ik wist niet dat die jeuk gevaarlijk zou kunnen zijn.. ik wist totaal niet van zwangerschapscholestase af.. Als je het op tijd weet kan je goed in de gaten worden gehouden!

Naast dit.. heb ik natuurlijk ook een kleine baby in mijn buik.. Dus wanneer ik moet gaan bevallen zal elke dag de vraag zijn.. en zou elke dag kunnen.

Na afgelopen week in het ziekenhuis te hebben gelegen zijn we nu even weer thuis. Met medicijnen, adviezen, rust houden en nog even genieten van het hier thuis zijn.(zolang het kan en mag) werd al verteld dat ze me waarschijnlijk snel weer zien en houden daar tot moment van bevallen. Ze kunnen me daar beter in de gaten houden en de aanvallen op tijd ontdekken. 

Elke dag en elke week is er 1 mooi mee genomen. Het is vooral belangrijk dat mijn babygirl goed door blijft groeien, genoeg voeding binnen krijgt via de navelstreng, ik goed rust hou en vooral het belangrijkste dat ik haar nog goed voel bewegen. ENNNNN dat doe ik hoor! Ik geloof in haar ! En we gaan ervoor! 4 dagen per week naar het ziekenhuis voor de CTG, de galzuur waarde in de gaten houden, een groei echo en een gesprek met een arts. 

Een heel lang stuk is dit geworden maar zo was deze week.. pittig.. nog altijd zo dankbaar dat ik zwanger heb mogen worden en nog ben. 32 weken! en al hoewel ik echt nog wil dat ze lekker in mijn buik blijft, wil ik haar ook zo graag over een aantal weken veilig in mijn armen hebben.

We blijven positief !