BEWUST JONG MOEDER WORDEN

Dit wordt een erg persoonlijk stuk.. maar krijg er vaak vragen over. Ja ik ben bewust op mijn 19de zwanger.

Mijn verhaal.

10 jaar geleden, toen ik 9 jaar oud was, werd ik voor het eerst ongestelheid. Best heel jong als je weet dat sommige meiden het worden op hun 16de. Daardoor ging ik wel heel jong al aan de pil, door de heftige buikpijn en andere kwaaltjes. Nergens last van.. Tot ik moest veranderen van pil, ik denk nog altijd dat het daar fout is gegaan. Ik kreeg dagelijks pijnaanvallen, steken in mijn buik, ongesteldheid bleef uit, het beinvloedden mijn dagelijkse dingen.

Verschillende onderzoeken.. van bloedprikken, darmonderzoeken maar ook al op mijn 13-14de jaar veel inwendige onderzoeken. De pijn bleef, werd me vanalles voorgeschreven medicijnen voor mijn blaas, mijn darmen en opeens had ik een ´glutenallergie´, ze konden niets vinden, niets uitsluiten. Ik had weinig vertrouwen in de ziekenhuizen en voelde me niet serieus genomen. Ik durfde niet meer ver van huis, bang dat ik pijnaanvallen zou krijgen.. meer onderzoeken.. PCOS kwam eruit.. maar dat had niet zoveel pijn kunnen geven.. ze waren nog niet zo ver in de ziekenhuizen om dit een naam te geven.. dus veel meer dan dit kwam er niet uit, ik moest het er maar mee doen.

Tegen mijn moeder werd er tussen neus en lip door even gezegd dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen.. dat is nog al wat.. Het was frustrerend voor mij.. ik heb al vanaf kinds af aan moeder willen worden.. dat wist ik zeker.. maar als 14,15,16 jarige is het lastig om daarmee bezig te houden terwijl vriendinnen daar totaal niet zich bezig mee hoeven te houden.

Ziekenhuis die niets kon doen, dus ik besloot om te stoppen met de pil en met alles wat `troep` in mijn lichaam bracht. Stopte met al die hormonen, ik gebruikte 4 jaar lang geen anticonceptie met mijn toemalige vriend. Ik dacht en denk nog steeds dat ik het beste wist wat ik voelde en wat ik dacht over mijn lichaam.. en wist dat ik dit op mijn manier moest doen. (Ik wil hiermee niet zeggen dat je niet naar dokters moet luisteren maar ik geloof wel dat je zelf het beste voelt wat er in je lichaam gebeurt)

Met mijn 4 jaar lange relatie waren we wel zo serieus dat we het wel over de toekomst hadden en dan ook over kinderen. Het werd dan ook een nu of nooit verhaal.. voor dat mijn baarmoeder later nog meer zou afstoten.. Niet veel mensen die het snapte maar ik wilde er voor gaan samen.. ovulatietesten, om het op de natuurlijke manier te proberen.

Het moest zo zijn.. net op moment dat we dachten dat het het niet meer ging worden.. Of het de juiste timing was geen idee.. maar voor mij zou het op elk moment mogen. 7 December voor de zekerheid een zwangerschapstest.. 2 seconden in twijfel en in shock maar wist vrij snel zeker dat ik moeder wilde worden en ik zou er voor gaan.

Of een ander dit snapt, geen idee maar voor mij was het nu of nooit. Een wonder.

En nu het anders loopt dan ik van te voren had gehoopt en verwacht doet pijn maar ik wordt moeder, dat maakt alles goed. 

Maakt me zielsgelukkig, dat ik dit mag meemaken.

Dat ik moeder ga worden.